W jednym z poprzednich wpisów Zespół zdiagnozowany czyli jaki? obiecałam podzielić się informacjami na temat wartościowych narzędzi do diagnozowania zespołu. Jednym z takich narzędzi jest raport Diagnozy Efektywności Zespołu oparty na wynikach badań amerykańskich i brytyjskich neurologów, a opracowany przez PRISM Brain Mapping http://www.prismbrainmapping.com. Używałam tego narzędzia wielokrotnie do pracy z zespołami do określania tego, gdzie zespół znajduje się w danym momencie. Taka diagnoza może stanowić w coachingu zespołowym zarówno test początkowy, jak i test końcowy, dzięki któremu widoczne będą osiągnięte rezultaty.
Raport PRISM pokazuje zespół w dwóch ważnych perspektywach: osiągnięć i relacji. Te perspektywy odzwierciedlają z jednej strony realizację strategii organizacji, a z drugiej kulturę organizacyjną firmy.
W ramach perspektywy OSIĄGNIĘĆ oceniane są:
- Cele i strategie – czyli w jakim stopniu wszyscy członkowie zespołu w pełni rozumieją i angażują się w osiąganie celów zespołu i przyjęte strategie.
- Spójność zespołu – czyli to w jakim stopniu wszyscy członkowie zespołu doświadczają poczucia jedności oraz podzielają swoje zaangażowanie w rolę, jaką pełni zespół.
- Odpowiedzialność – czyli w jakim stopniu członkowie zespołu mają jasność i akceptują pełnione przez siebie role i przydzielane im obowiązki.
- Podejmowanie decyzji – czyli w jakim zespół stosuje procesy skutecznego podejmowania decyzji stawiając czoła złożonym problemom.
- Nastawienie na rezultaty – czyli w jakim stopniu członkowie zespołu są zmotywowani, aby osiągać cele wymagające wiele wysiłku.
- Stymulowanie zmian – czyli w jakim członkowie zespołu radzą sobie ze zmianą i odpowiadają na nią w pro-aktywny i pozytywny sposób.
W ramach perspektywy RELACJI zespół diagnozuje u siebie:
- Zaufanie – czyli w jakim stopniu członkowie zespołu okazują sobie wzajemnie zaufanie, otwartość i wsparcie.
- Pozytywne podejście – czyli na ile członkowie zespołu optymistycznie patrzą w przyszłość i podchodzą z energią do swojej pracy.
- Komunikacja – czyli na ile wszyscy członkowie zespołu informują siebie nawzajem na bieżąco o sprawach dotyczących zespołu.
- Duch zespołu – czyli stopień koleżeństwa i chęci wspierania siebie nawzajem istniejący pomiędzy wszystkimi członkami zespołu.
- Docenianie różnorodności – czyli stopień w jakim członkowie zespołu cenią i robią użytek z pomysłów swoich kolegów, ich umiejętności, wiedzy i doświadczeń, a także atutów.
- Przyjmowanie informacji zwrotnej – czyli stopień w jakim członkowie zespołu postrzegają konstruktywny konflikt i wymianę opinii jako pożyteczne dla wyników indywidualnych i zespołowych.
Dzięki raportowi dowiemy się także jakie jest morale zespołu oraz co zespół myśli o kulturze organizacyjnej firmy, której jest częścią. A wszystko to po to, by zespół mógł określić zarówno swoje strony, jak i niedostatki, które go hamują.
Czasem słyszę: „No ale przecież my wiemy, co w naszym zespole działa, a co nie”. Jednak jeśli nawet każdy z członków z zespołu ma na tę sprawę konkretny pogląd, to już poszczególne opinie bardzo się od siebie mogą różnić. A jeśli się dodatkowo o tym nie rozmawia, nie uzgadnia, co jest rozwojowym priorytetem i nie podejmuje w tym kierunku działań – nic się nie wydarzy, bo podobno sam z siebie tworzy się tylko chaos. Kiedy zespół zna swoje talenty i braki wtedy ma szanse na lepsze wykorzystanie potencjału. Zużywa mniej energii na działania, bo funkcjonuje efektywniej, szybciej dociera do sedna, podejmuje decyzje i wdraża rozwiązania.
A doświadczenie pracy we wspaniałym zespole jest bezcenne, czego każdemu (i sobie też) życzę 🙂