Mam nieodparte wrażenie, że pandemia w jakiś sposób pomogła przesunąć języczek u wagi z osób indywidualnych na zespoły. Zarządy firm chętniej niż wcześniej zaczęły korzystać z coachingu zespołowego, a wraz z doświadczeniem korzyści z tego procesu, częściej zgadzają się ten rodzaj rozwoju dla swoich zespołów zarówno funkcyjnych jak i między-funkcyjnych.
W sumie to nie dziwi, gdyż jak mówi przysłowie: łańcuch jest tak silny, jak jego najsłabsze ogniwo. Mi tutaj przypomina się także pewne doświadczenie. Podczas jednej z wypraw kajakowych w okolicy, gdzie przebywaliśmy przeszło tornado. Dla nas skończyło się to jedynie ulewnym deszczem, ale okoliczne lasy były w opłakanym stanie. Smutno było płynąć rzeką następnego dnia i widzieć całe połacie lasu połamane jak zapałki. Zauważyliśmy, że las był najbardziej zniszczony tam, gdzie rosły same sosny, nasadzone mniej więcej w tym samym czasie. Tam, gdzie była większa różnorodność, gdzie drzewa iglaste były pomieszane z liściastymi, a stare z młodymi – tam las wydawał się nietknięty. Odporny.
No właśnie. W różnorodności siła. Od tego najczęściej zaczynamy pracę z zespołami. Stwarzamy warunki, żeby ludzie mogli lepiej poznać i zrozumieć siebie, a potem innych. Żeby mogli doświadczyć podobieństw i różnic między sobą i zobaczyć jak pięknie mogą się uzupełniać i jak bardzo potrzebują tych różnic, bo przecież nikt z nas nie jest absolutnie wszechstronny. Często wykorzystujemy różne profile osobowościowe albo behawioralne, żeby członkowie zespołu mieli wspólną platformę porozumienia i tak samo rozumieli pojęcia, którymi będą się posługiwać mówiąc o swoich mocnych i słabych stronach, o swoich atutach, które wnoszą do zespołu i potrzebach w stosunku do innych.
Mniej chyba znanym, ale bardzo ciekawym modelem autodiagnozy jest ENNEAGRAM Rity van der Weck powiązany z modelem Core Quadrant Daniela Ofmana. Dynamiczny okrąg opisujący dziewięć typów ludzkiej osobowości i ich wzajemne relacje. Każdy z tych typów ma określone strategie sukcesu, ale także niesie ze sobą pewne ograniczenia. Możemy w każdym z tych typów odnaleźć coś z siebie, jednak jeden z nich pasuje do nas najbardziej. Ustala się, kiedy jesteśmy jeszcze bardzo młodzi i wybieramy podświadomie określone strategie przeżycia. Kiedy okazują się skuteczne, powielamy je i tworzymy coraz sztywniejsze wzorce. Rozwijamy także strategie obronne, by chronić swoje ja. Niestety wielu z tych wzorców i strategii nie jesteśmy świadomi, co może skutecznie hamować nasz rozwój i utrwalać nasze stereotypy na temat innych. Świadomość jakimi mechanizmami się posługuję, co mnie napędza oraz jak jest u innych typów osobowości bardzo pomaga w rozwoju indywidualnym i w rozwoju zespołów. W zespołach, które przejdą ten etap procesu coachingu, widoczne jest dużo większe rozluźnienie, akceptacja, zaciekawienie innymi osobami i sposobami działania oraz motywacjami.
Jakie więc typy osobowości składają się na Enneagram:
- PERFEKCJONISTA – chce osiągać doskonałość i ulepszać wszystko wokół. Specyficzne dla niego cechy to samodyscyplina, solidność, sumienność i idealizm.
- POMOCNIK – chce kochać i być kochanym. Cechy: uczynność, oddanie, entuzjazm i delikatność.
- WYCZYNOWIEC – chce się czuć doceniany i akceptowany. Cechy: wytrwałość, stanowczość, optymizm i determinacja.
- INDYWIDUALISTA – chce zrozumieć kim jest i wyrażać swoje ja. Cechy: introspekcja, współczucie, wrażliwość i zaangażowanie.
- OBSERWATOR – chce zrozumieć otaczający go świat i zdobywać kompetencje. Cechy: bystrość, niezależność, refleksyjność i spokój.
- LOJALISTA – chce pewności i bezpieczeństwa. Cechy – czujność, lojalność, powaga i odpowiedzialność.
- OPTYMISTA – chce być szczęśliwy, usatysfakcjonowany i zadowolony z życia. Cechy: spontaniczność, urok osobisty, beztroska i ciekawość.
- LIDER – chce zapewnić sobie bezpieczeństwo dzięki sile i pewności siebie. Cechy: wojowniczość, bezpośredniość, władczość i odwaga.
- MEDIATOR – chce żyć w jedności i harmonii z innymi. Cechy: spokój, tolerancja, ostrożność i ustępliwość.
Czy odnalazłaś/eś swój podstawowy typ? Mój to obserwator (z dobrze rozwiniętym skrzydłem indywidualisty 😉 – a co to znaczy można się dowiedzieć czytając książkę ENNEAGRAM), który w dobrym dniu ewoluuje w kierunku pozytywnych cech lidera, a w złym – w kierunku negatywnych cech optymisty. W sumie moje życiowe samoobserwacje wydają się to potwierdzać.
A jakie typy identyfikujesz w swoim zespole? Czy wiesz, że osoba, która jest dla Ciebie najbardziej denerwująca posiada cechy, których (w mniejszym może nasileniu) potrzebujesz dla swojego rozwoju?
Jeśli zaciekawił Cię opisany sposób pracy z zespołem zgłoś się do mnie. Pomagam zespołom lepiej współpracować i komunikować się ze sobą.
Wykorzystana typologia została opisana w książce: Enneagram, Daniela Ofmana i Rity van der Weck.